The following is a Dutch Translation of this post – I’ll be publishing a different language each day this week.

In de afgelopen jaren ben ik in toenemende mate betrokken geworden bij de Open Overheid beweging en in het bijzonder kom ik op voor Open Data, het beschikbaar maken van informatie die de overheid verzamelt en creëert zodat burgers de informatie kunnen analyseren, gebruiken en hergebruiken voor nieuwe doelen. Mijn interesse in dit onderwerp is een gevolg dat ik veel geschreven en werk heb verricht hoe technologie, open systemen en de generatie overgang de overheid zullen veranderen. Begin dit jaar ben ik begonnen met het adviseren van de burgemeester en gemeenteraad van de stad Vancouver om de Open Motie aan te nemen (ook wel Open3 genoemd) en het ontwikkelen van Vancouver’s Open Data portaal, de eerste gemeentelijk open data portaal in Canada. Recentelijk ben ik gevraagd door de Australische overheid om deel te nemen aan de International Reference Group voor haar Overheid 2.0 Taskforce.

Uiteraard is de Open Overheid beweging behoorlijk breed, maar in mijn meer recente werk heb ik getracht om de kern van Open Data te destilleren uit deze bredere beweging. Wat hebben we nu echt nodig en vragen we dat wel? Tijdens de  Conferentie voor Parlementariërs: Transparantie in het Digitale Tijdperk “Right to Know Week” panel discussie – georganiseerd door het Office of the Information Commissioner – , introduceerde ik drie regels voor Open Overheidsdata.

Drie Regels voor Open Overheidsdata

1. Als data niet kan worden gevonden of doorzoekbaar gemaakt, dan bestaat het niet
2. Als data niet beschikbaar is in een open en leesbare vorm voor computers, dan zal het burgers niet uitnodigen om er mee aan de slag te gaan.
3. Als er geen juridisch raamwerk is dat toestaat om de data te hergebruiken, dan zal het burgers niet empoweren.

Een korte toelichting, (1) betekent eigenlijk: kan ik het vinden? Wanneer Google (en elke andere zoekmachine) informatie niet kan vinden, dan zal dat voor de meeste burgers betekenen dat de informatie niet bestaat. Dus het is van cruciaal belang dat je ervoor zorgt dat de data geoptimaliseerd is om te worden geïndexeerd door allerlei soorten zoekmachines.

Als ik de data heb gevonden, dan richt Regel (2) zich op het bruikbaar maken van de data. Ik moet met de data kunnen spelen. Dat betekent dat ik in staat moet zijn om de data te downloaden in een eenvoudig en bruikbaar formaat (zoals een API, een RSS feed of een bestand met toelichting). Burgers hebben data nodig dat ze in staat stelt om een mash-up te maken met Google Maps of andere websites, of te analyseren in OpenOffice of het te converteren naar een bestandsformaat of programma naar eigen inzicht. Burgers die niet kunnen spelen met informatie zijn burgers die niet meedoen aan het debat .

Uiteindelijk, zelfs wanneer ik de data kan vinden en er mee kan spelen, dan benadrukt Regel (3) dat ik een juridisch raamwerk nodig heb dat mij toestaat om te delen wat ik heb gemaakt, dat ik andere burgers mag uitnodigen en organiseren om te participeren, er een nieuwe dienst om heen kan bouwen of dat ik gewoon interessante feiten mag benadrukken.  Dit betekent dat de licentie behorende tot de informatie en data zo min mogelijk restricties oplegt aan het gebruik, idealiter komt wordt overheidsdata beschikbaar gesteld aan het publieke domein. De beste overheidsdata en informatie is welke die niet beschermd is door auteursrechten. Databestanden  die gelicenseerd zijn op een wijze dat het burgers onmogelijk wordt gemaakt om hun werk te delen, maakt burgers monddood en leidt tot censurering.

Zoeken, spelen, en delen. Dat is wat wij willen.

Een snelle zoektocht op het Internet laat zien dat andere mensen ook hebben nagedacht over dit onderwerp. Er is een uitstekend stuk over 8 Principes van Open Overheidsdata die meer gedetailleerd zijn, en misschien zelfs beter, zeker voor discussies op CIO niveau. Maar voordat we gaan praten met politici (of senior ambtenaren en CEO’s) en net zoals de mensen aanwezig bij de conferentie vorige maanden, vond ik de eenvoud van drie belangrijker: het zijn drie simpele regels die iedereen makkelijk kan onthouden.

This Dutch translation was made possible due to the generous work of Diederik van Lieree.